اسپینو ساروس بزرگترین دایناسور گوشت خوار دنیاست وخیلی بزگتر از تی رکس است وخیلی قبل تر از تی رکس میزیست  اسپینوساروس در دوران کرتاسیوس می زیست.

اسپینوساروس یک دایناسور دوزیست است ومعمولا در آب زندگی می کرد چون در خشکی سرعتش بسیار پایین است وبیشتر غذای

ماهیان بودند.

اسپینوساروس دارای یک پوشش شگفت انگیز است که با استوخان های دومتری محافظت شده است ورنگ پوست اسپینوساروس تاحال معلوم نشده است.

 اگر چه اسپینوسورس به دلیل اندازه آن و داشتن ساختار بادبانی شکل در بالای ستون مهره ها وجمجمه دراز دایناسوری شناخته شده است ولی بیشتر به خاطر تخریب بقایای آن، بجز دندان‌ها و بخش‌های جمجمه آن شناخته می‌شود. بعلاوه فقط جمجمه و ستون فقرات آن تشریح شده‌اند و اثری از استخوان‌های دست یا پای آن پیدا نشده‌است. آرواره و جمجمه آن که در سال ۲۰۰۶ منتشر شده ‌است نشان می‌دهد که اسپینوسوروس یکی از بزرگتریتن و درازترین جمجمه‌ها را در دایناسورهای گوشتخوار داشته است. طول این جمجمه در حدود ۱۷۵ سانتی متر می‌باشد و این جمجمه به پوزه‌ای باریک ختم می‌شود. یک تاج کوچک هم در بالای هرچشم آن وجود دارد..

   بقایای اسپینوسوروس اولین بار در دره بهاریه در مصر در سال ۱۹۱۲ میلادی یافت شده‌است. و بوسیله دیرینه‌شناس آلمانی Ernst Stromer در سال ۱۹۱۵ اسپینوسوروس نامگذاری شده‌است. بعضی از فسیل‌های آن در حین انتقال به موزه داچز مونیخ آلمان تخریب شدند، باقیمانده‌ی استخوان‌ها نیز در سال ۱۹۴۴ در بمباران متفقین به طور کلی نابود شدند..

[Enter Post Title Here]

تی رکس،‌دایناسور گوشتخوار بزرگی بود که در دوره کرتاسه پسین، حدود ۸۵ تا ۶۵ میلیون سال قبل، در محیطهای مرطوب، نیمه حاره ای، در جنگلهای باز نزدیک رودخانه و در مردابهای بیشه ها زندگی می کرد. آب و هوای این مناطق معتدل بود. 
تا این اواخر،‌تی رکس را بزرگترین دایناسور گوشتخوار می دانستند، اما گیگانتوزاروس و کارکارودونتوزاروس ، اندکی بزرگتر هستند.
● آناتومی
تی رکس، شکارچی درنده ای بود که روی دو پای قدرتمند راه می رفت. این گوشتخوار،‌ سری بزرگ و دندانهایی تیز و نیشدارداشت و ماهیچه های آرواره اش به خوبی توسعه یافته بود. دستهای این دایناسوربوده و در هر دست دو انگشت داشت. پاهای پرنده مانند تی رکس،‌سه پنجه بزرگ داشت که درهر سه پنجه ناخن وجود داشت(به علاوه یک ناخن کوچک روی پنجه کوچک چهارمی). تی رکس، دمی باریک، سفت و تیز داشت که ایجاد توازن می کرد و به هنگام دویدن، امکان چرخیدن جانور را فراهم می کرد. گردن تی رکس، کوتاه و ماهیچه ای بود. بدن آن بسیار توپر و نیرومند بود اما استخوانهایی توخالی داشت.
● اندازه
طول تی رکس، بیش از ۴۰ فوت(۴/۱۲ متر) و بلندی آن حدود ۱۵ تا ۲۰ فوت(۶/۴ تا ۶ متر) و طول دستها تنها حدود ۳ فوت(۱متر)بود. وزن تیرانوزاروس،۵ تا۷ تن بود. 
طول جمجمه بزرگ آن۵ فوت(۵/۱ متر)، فاصله حفرات چشمی در جمجمه۴ اینچ (۲/۱۰سانتیمتر) و قطر کره چشم حدود ۳ اینچ(۶/۷سانتیمتر)بود. 
طول ردپای برجامانده از تی رکس۵۵/۱فوت(۴۶سانتیمتر) می باشد(اگرچه طول پاها بلندتر وحدود ۳/۳ فوت(۱متر) بوده اما تی رکس مثل دایناسورهای دیگر روی پنجه هایش راه می رفته است). طول گامهای بلند آن بیش از ۱۲ تا ۱۵فوت(۶/۴-۷/۳ متر)بوده و با سرعت ۱۵ مایل در ساعت(۲۴ کیلومتر در ساعت) می دویده است. 
● دندانها و آرواره
طول آرواره های تی رکس بیش از ۴ فوت(۲/۱ متر) بوده و ۵۰ تا۶۰ دندان ضخیم،‌مخروطی شکل و استخوان خردکن داشته است که اندازه آنها از خیلی کوچک تا حدود ۹ اینچ(۲۳سانتیمتر)درتغییر بوده است. تی رکس های بالغ، در آرواره شان دندانهایی با اندازه های مختلف داشتند، هنگامی که دندانی می شکست، دندان جدید(وکوچکتر)ی به جای آن رشد می کرد. طول بعضی از دندانهای یافت شده تیرانوزاروس، بیش از ۱۳ اینچ(۳۳سانتیمتر)است. این دایناسور در هر وعده غذایی، بیش از ۵۰۰ پوند(۲۳۰کیلوگرم) گوشت و استخوان را می خورده است. 
تی رکسها، دندانهای نیش پیچ داری داشتند. هنگامی که تیرانوزاروس دهانش را می بست، بخشهای بالایی دندانهای آرواره پایینی،‌ به درون دندانهای آرواره بالایی فرومی رفتند.
● پوست
نمونه های فسیل شده ای ازپوست زبر و ناهموارتی رکس، یافت شده است. پوست آنها مانند پوست تمساح زبر و خشن بوده و آن را پوستی نقش دار توصیف کرده اند. 
● زیستگاه و پراکندگی
احتمالا تی رکسها در جنگلها زندگی می کرده اند در جایی که شکار آنها(دایناسورهای گیاهخوار) غذا پیدا می کرده اند. فسیلهای تی رکس، در غرب آمریکای شمالی و مغولستان یافت شده اند.
● حواس
بینایی: لوب بینایی تی رکس در مغز، بخش بسیار بزرگی را تشکیل می دهد که اطلاعات بینایی را پردازش می کند. به علاوه تی رکس،‌ قوه درک بالایی هم دارد(از آنجایی که هر دو چشمش در قسمت جلوی جمجمه قرار گرفته اند و نه در دو طرف)اما تنها دایناسوری نیست که قوه درک بالایی دارند. کلا، شکارچیان،‌قوه درک بالایی دارند که در شکار کردن به آنها کمک می کند. معمولا چشمهای جانورانی که شکار می شوند(مانند دایناسورهای گیاهخوار)، در طرفین سر آنها قرار دارد(و قوه درک بالایی ندارند). نحوه قرارگیری چشمها به آنها کمک می کند تا شکارچی را از هر دو طرف ببینند.بویایی: در مغز تی رکس، منطقه بسیاربزرگی، برای پردازش بوها وجود دارد
● دم
تی رکس، دمی سفت و نوک تیز دارد(مانند تتانورانها ی دیگر(به معنای دارای دم شق). برای چالاکی و دویدن سریع جانور،‌ دم آنها با سر بزرگشان در توازن بوده است. 
بخش کوچکی از دم در اثر قفل شدن زیگوپوفیز مهره ها سفت و شق می شد(در هم قفل شدن ساختارهای استخوانی در جلو و عقب کمان عصبی، قفل شدن یک مهره در دیگری).
 نمونه های دیگری ازدایناسورهای بزرگ گوشتخوار
اگرچه تی رکس، بزرگترین دایناسورگوشتخوارکشف شده نیست، اما مطمئنا یکی از بزرگترین شکارچیان خشکی بوده است. گیگانتوزاروس کارولینی و کارکارودونتوزاروس ، که اخیرا کشف شده اند، حتی از تی رکس هم بزرگتر بوده اند. 
● مقایسه اندازه
تی رکس، گوشتخواری به طول حدود ۴۰فوت(۴/۱۲ متر)،‌ بلندی ۲۰-۱۵فوت(۶-۶/۴ متر) و وزن ۷-۵ تن بود و احتمالا،‌ مثل ما انسانها،‌ حدود ۲۰۰ استخوان داشته است(از آنجایی که اسکلت کامل تی رکس پیدا نشده است، هیچ کس به درستی نمی داند که چند استخوان دارد).حدود دوازده اسکلت تی رکس پیدا شده است.
● جمجمه و آرواره
طول آرواره های تی رکس،‌بیش از ۴ فوت(۲/۱متر)بود و ۵۰ تا ۶۰ دندان ضخیم، مخروطی و استخوان خردکن داشت که طول هر کدام ۹ اینچ(۲۳ سانتیمتر)بود. 
در مدفوع تی رکس، استخوانهای خرد شده یافت شده است. دندانهای این دایناسور، آنقدر قوی بود که توسط آنها ضربات و صدمات زیادی را به جانوران دیگر وارد می کرد. توانایی خرد کردن و استفاده از مواد غذایی موجود در آن(مغز استخوان)‏، این امکان را برای تی رکس فراهم می کرد که علاوه بر شکار کردن،‌ لاشخور خوبی هم باشد. 
تی رکس،‌ مانند دایناسورهای دیگر،‌ دیاپسیدبود(مثل همه خزندگان به استثنای لاک پشت). دیاپسیدها،‌جانورانی هستند که در دو طرف جمجمه شان، دو سوراخ اضافی دارند.
● پاها
مثل همه دایناسورهای دیگر، تی رکس روی پنجه هایش راه می رفت. اصطلاح مورد استفاده دانشمندان در این زمینه، پنجه رو است. جانوران دیگری که پنجه رو هستند عبارتند از سگها، گربه ها و جوجه ها. در این جانوران،‌ در قسمت پشت پا، بافتی وجود دارد که به صورت جذب کننده ضربه و شوک است. انسانها،‌ خرسها و تمساحها طور دیگری راه می روند. آنها کف رو(پهن پا) هستند. 
تی رکس،‌روی هر پا سه انگشت چنگالی و یک انگشت پهن(یا شست پا،‌انگشت بسیار کوچک و بی استفاده) داشته است. پاهای تیرانوزاروس،‌ بسیار قوی و قدرتمند بودند.
● شانه و بازو
دستان تی رکس، در مقایسه با بقیه بدنش،‌بسیارکوچک بود. بخش بالایی دست در بدن فرو می رفت،‌ دستهای تی رکس تقریبا بلااستفاده بودندو حرکت بسیار محدودی داشتند. دستهای تی رکس حتی به دهانش نمی رسید. 
تی رکس در هر دست، دو انگشت داشت.
● لگن خاصره
تی رکس جزء دایناسورهای ساریچین و دایناسوری کفل دار بود. این نوع دایناسور، رانی داشت که در آن، استخوان شرمگاهی به طرف جلو و پایین قرار می گرفت(برخلاف دایناسورهای اورنیتیسچین که در آنها استخوان لگن خاصره به سمت عقب و پایین قرار داشت).
● تی رکس
تی رکس در دوره کرتاسه پایانی،‌حدود ۸۵ تا ۶۵ میلیون سال قبل،‌تا انتهای دوران مزوزوییک ،‌عصر خزندگان،‌ می زیست. در این زمان،‌زمین ازنظر لرزه ای فعال بود. فورانهای آتشفشانی بسیاری رخ می داد. ابرقاره پانگه آ،‌ شکسته و خرد شد و قاره های اوراسیا و گندوانا،‌ از هم جدا شدند . در این زمان هیچ کلاهک قطبی وجود نداشت،‌سطح آب دریا بالاتر از حد فعلی و آب و هوا هم گرمتر از حال حاضر بود.
تیرانوزاروس، از آخرین گونه های دایناسور بود که قبل از انقراض کرتاسه- ترشیاری (K-T) در ۶۵ میلیون سال قبل، تکامل یافت.

دایناسورهای هم عصر تیرانوزاروس عبارتند از: تریسراتوپس (که احتمالا تی رکس آن را شکار می کرده است)، آنکیلوساروس (گیاهخوار زره دار)،‌ مایازورا (گیاهخوار)،‌ ادمونتونیا(دایناسور صفحه ای)،‌ آناتوتیتان (دایناسور نوک دار شناگر)،‌ پاکیسفالوزاروس (دایناسور شاخدار وگیاهخوار)،‌ پارازارولوفوس (دایناسور نوک دارشناگر)،‌ کوئتزالکوتلوس (خزنده بزرگ پرنده که دایناسور نبوده است)،‌ کوریتوزاروس (دایناسور زره دار و شناگر)،‌ استیراکوزاروس و بسیاری دیگر از سوسمارهای کرتاسه.